وقتی لامپ کم مصرف می شکند...
این روزها لامپ های کم مصرف در بیشتر خانه ها جای خود را باز کرده اند....
این لامپ ها باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می شوند و طول عمر بیشتری دارند و به همین دلیل، خیلی از کشورها با اجرای سیاست های تشویقی، وضع قوانین مالیاتی و محدود کردن تولید لامپ های معمولی، استفاده از این لامپ ها را ترویج می کنند. اما هنوز خیلی ها با زیر و بم استفاده از این لامپ ها آشنایی ندارند. مثلا کمتر کسی است که بداند وقتی یک لامپ کم مصرف می شکند، بخار جیوه موجود در آن که خطرناک و سمی است، متصاعد می شود و به همین خاطر نباید به خرده های لامپ کم مصرف دست زد یا برای جمع کردن آن از جاروبرقی استفاده کرد؛ بلکه فورا باید پنجره ها را باز و به مدت ۱۵ دقیقه اتاق را ترک کرد تا بخارهای جیوه از محیط خارج شود و سپس با ماسک و دستکش، خرده های لامپ را در ظرف شیشه ای دردار یا دو لایه کیسه پلاستیک گذاشت و در آن را بست. این مطلب، شما را با ظرایفی از این قبیل درباره لامپ های کم مصرف آشنا می کند.
کارشناسان توصیه می کنند هرگز لامپ های کم مصرف سوخته و شکسته تان را نگه ندارید و آنها را به مراکز بازیافت تحویل دهید. این لامپ ها به دلیل وجود جیوه، جزو زباله های خطرناک هستند و در صورتی که همراه با زباله های دیگر و به روش سنتی دفع شوند موجب آلودگی محیط خواهند شد.
۷۰ سال پیش آلمان و بخصوص شرکت بی.ام.و در دنیای خودروهای اسپرت و سرعتی قطبی بزرگ به شمار می آمد، اما جنگ جهانی دوم اوضاع را کاملا دگرگون کرد. در آن زمان BMW ۳۲۸ Kamm Coupé یک محصول استثنایی در دنیای خودروهای اسپرت و سرعتی در نظر گرفته می شد که البته خیلی زود در تاریخ ناپدید شد، اما اکنون به لطف گسترش فناوری های نوین از جمله شبیه سازی های رایانه ای بار دیگر شاهد حیات این خودرو هستیم.
کارل بامر، مدیر ارشد گروه خودروهای کلاسیک بی.ام.و می گوید: بسیار به خود می بالیم که توانسته ایم بار دیگر این خودروی زیبا و آیرودینامیک را تولید کنیم.
ادامه مطلب ...برای دومین بار، پژوهشگران موفق شدند مولکول های آلی را در اطراف سیاره ای مشتری مانند و داغ در خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این بدان معنی است که فراوانی مولکول های آلی و بنیان های اصلی حیات در جهان، بسیار بیشتر است و احتمالا حیات بسیار آسان تر شکل می گیرد.
پژوهشگران ناسا توانستند در جایی بسیار دور از منظومه شمسی، مولکول های پایه حیات را در یک سیاره گازی داغ بیابند. این کشف، گامی رو به جلو برای منجمانی است که درتلاشند سیاراتی را که می توانند میزبان حیات باشند، مشخص کنند این سیاره تازه کشف شده قابل سکونت نیست، ولی مواد شیمیایی مشابهی دارد که، اگر در آینده در اطراف یک سیاره سنگی کشف شود، می تواند نشانه ای از وجود حیات باشد.
مارک سواین از پژوهشگران آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، جی.پی.ال در پاسادنای کالیفرنیا می گوید: «این دومین سیاره خارج از منظومه شمسی است که در آن آب، متان و دی اکسید کربن یافت شده، موادی که وجود آنها برای فرایندهای زیستی در سیارات قابل سکونت لازم است. کشف ترکیبات آلی در دو سیاره بیرون از منظومه شمسی، این احتمال را افزایش می دهد که سیاراتی که در آنها مولکول های لازم برای حیات وجود دارند، به تعداد بیشتر و حتی معمول تر در فضا وجود دارند».
ادامه مطلب ...در یکصدمین سالگرد حیات خودروسازی بوگاتی جشن باشکوهی برگزار شد که در آن با رونمایی از محصول جدید این برند مشخص شد بوگاتی همیشه برگ برنده ای برای رو کردن در اختیار دارد. در حقیقت این خودرو آنقدر زیباست که به عقیده بسیاری از کارشناسان امور خودرو، بهترین انتخاب برای گرامی داشت یک قرن فعالیت پرفراز و نشیب بوگاتی بوده است.
دکتر فوروارد که در سال 2002 از دنیا رفته است، معتقد بود که میتوان با ترفندهایی صفحه مداری مشابه مدار زمین ثابت (ژئوسنکرون) در دو سمت شمال یا جنوب صفحه استوای سماوی به دست آورد. به این ترتیب قادر خواهیم بود به تقاضای روزافزون برای دستیابی به نقاط جدید مداری در این مدار منحصر به فرد پاسخ دهیم.
دکتر فوروارد معتقد بود که میتوان ماهوارههای مخابراتی را روی یک مدار دقیقا مشابه مدار «زمین ثابت» اما به موازات آن و به فاصله اندکی حدود 50تا 100 کیلومتر در شمال یا جنوب صفحه استوایی قرار داد. اما از آنجا که چنین مداری غیر کپلری است و به عبارت دیگر از تعادل دینامیکی ناشی از نیروی گرانش تبعیت نمیکند، باید دائماً با صرف نیروی اندکی آن را در وضعیت از پیش تعریف شده نگه داشت. پیشنهاد مشخص دکتر فوروارد در آن زمان استفاده از بادبانهای خورشیدی بود.
ادامه مطلب ...به گزارش خبرگزاری مهر، تلسکوپ فضایی هابل زیر نظر ناسا و اسا تصاویری بی نظیر از ابرنواختر SN1987A تهیه کرد. در این تصویر ماده منفجر شده ای که در تمام جهت ها به اطراف پراکنده می شود به همراه حلقه گاز و گرد و غباری که اطراف این ستاره غول پیکر جمع شده است به وضوح نشان داده می شوند.
این تصاویر که در تازه ترین شماره مجله "ساینس" منتشر شده اند به دانشمندان اجازه می دهند که ترکیبات و روش گسترش بقایای یک ابرنواختر را بررسی کنند.
SN1987A یک ابرنواختر بسیار نزدیک به زمین است. این ستاره 163 هزار سال قبل در ابر بزرگ ماژلان منفجر شد و در سال 1987 کشف شد.
پرواز با شاتل فضایی اینگونه وصف شده است. ولی به راستی شاتل فضایی چیست؟ چگونه کار می کند و چه تفاوتی با فضاپیماهای دیگر دارد؟ در این مقاله شما با دنیای جذاب شاتل های فضایی آشنا خواهید شد.
آیا تا به حال سایه های ایجاد شده از درخشش نوار راه شیری را دیده اید؟ برای این کار باید همه ی شرایط رصدگاه در شرایط ایده آل قرار داشته باشد. اول از همه باید شرایط جوی محل رصد خوب باشد به گونه ایی که هیچ بخشی از مرکز کهکشان پشت ابر پنهان نشده باشد. باید آلودگی نوری در حداقل خود قرار داشته باشد یعنی تا فاصله نسبتا دوری هیچ چراغی یا روشنایی مصنوعی دیگری وجود نداشته باشد. مورد بعدی ماه است! در شرایطی می توانید چنین موقعیتی را حس کنید که ماه بالای افق نباشد . عمق بسیار کم این دریاچه و زلالی آبش باعث شده تا تصاویر سنگها به وضوح در دریاچه دیده شود. نوارهای محوی که روی سطح آب می بینید همان لایه های رقیق مهی هستند که دریاچه را فرا می گیرند. این عکس در ایالت ویکتوریای استرالیا گرفته شده است.
فضاپیمای سریع السیر زهره (Venus Express)، که متعلق به سازمان فضایی اروپا (اسا) است، به دانشمندان علوم سیاره ای امکان می دهد که درباره ی این که آیا سیاره ی زهره زمانی اقیانوس داشته است یا خیر تحقیق کنند. اگر چنین بوده باشد، شاید این سیاره هم زمانی مانند زمین میزبان حیات بوده است.
این روزها زمین و زهره کاملاً متفاوت از یکدیگر به نظر می رسند. زمین سیاره ای سرسبز، معتدل و سرشار از حیات است در حالی که زهره جهنمی وحشتناک است که سطح آن در دمایی بالاتر از فِر آشپزخانه برشته می شود! با این حال، هر دو سیاره شباهت های چشمگیری نیز دارند. هر دو آن ها اندازه ای تقریباً یکسان دارند و امروز، به برکت وجود مدار گرد سریع السیر زهره، دانشمندان علوم سیاره ای متوجه دیگر شباهت های این دو سیاره شده اند.
ترکیب اصلی زهره و زمین بسیار شبیه یکدیگر است اما یک تفاوت مهم وجود دارد؛ این که زهره مقدار بسیار کمی آب دارد. اگر حجم اقیانوس های زمین به طور یکنواخت در سرتاسر آن گسترده می شد، لایه ای به قطر 3 کیلومتر ایجاد می کرد. اگر شما حجم بخار آب موجود در جوّ زهره را فشرده و این آب را بر سطح آن پراکنده کنید، لایه ای به قطر 3 سانتی متر ایجاد خواهد کرد.