دانشمندان
دانشگاه ژنو با استفاده از پرتوهای لیزر توانستند ابرهای کوچکی در محیط
آزمایشگاهی و آسمان طبیعی برلین تولید کنند. شیوه ای که می تواند در آینده
برای تولید باران در مناطق خشک و بیابانی مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، انسانها تا کنون بارها بارش بارانهای مصنوعی را که
به واسطه بارور کردن ابرها به منظور بهبود بارش باران در مناطقی خاص صورت
می گیرد را تجربه کرده اند، این فرایند معمولا با پاشیدن کریستالهای یدید
نقره بر روی ابرها در ارتفاعات بالای اتمسفر انجام می گیرد. با این حال محققان دانشگاه ژنو در سوئیس بر این باورند کارایی شیوه
باروری ابرها چندان قابل کنترل نبوده و استفاده از لیزر برای تولید باران
از کارایی بالاتری برخوردار است. این محققان در همین راستا به تازگی اعلام
کرده اند با استفاده از لیزر موفق شده اند در لابراتوار و در آسمان برلین
ابرهایی به وجود آورند.
اتاقک ابر
محققان در آزمایشگاه پرتوهای بسیار کوتاهی از لیزر را به اتاقکی از هوای اشباع شده از آب با درجه حرارت منفی 24 درجه سلسیوم شلیک کرده و مشاهده کردند ابرهای خطی در رد به جا مانده از لیزرها شکل گرفتند. به گفته دانشمندان این پدیده به واسطه آزادسازی الکترونها از اتمهای هوا و تشکیل رادیکالهای هیدروکسیل شکل می گیرد. این رادیکالها سولفور و دی اکسید نیتروژن هوا را به ذراتی تبدیل می کنند که عامل رشد قطره های آب در میان ابر خواهد بود. در این شیوه هر پرتو لیزری 220 میلی ژول فشار را در 60 کوادریلیوم از ثانیه وارد می آورد. شدتی که با قدرت هزار نیروگاه برابری می کند.
ابرهای طبیعی
بررسی هوای داخل اتاقک پس از توقف تابش لیزر نشان داد حجم کلی قطرات متراکم شده آب درون اتاقک به اندازه نیمی از همین میزان قبل از تابش لیزرها افزایش پیدا کرده و در میان ابرها حجم آب فشرده 100 بار بیشتر شده است. با این حال یافتن چنین شرایطی به این اندازه مرطوب در اتمسفر زمین چندان امکانپذیر نیست. اما دانشمندان با آزمایشی مشابه در آسمان برلین نشان دادند تاثیر این شیوه تحت شرایط طبیعی نیز از کارایی برخوردار است.
برای انجام این آزمایش دانشمندان پرتوهای لیزری را در ارتفاع 60 متری آسمان پاییزی برلین متمرکز کردند و با استفاده از سیستم LIDAR که با استفاده از لیزر میزان پراکندگی نور در اتمسفر را اندازه گیری می کند، دریافتند میزان تراکم و ابعاد قطرات آب در آسمان پس از تابش پرتوهای لیزری افزایش یافته است در این صورت برای بارش باران در مناطق مختلف نیازی به اشباع اتمسفر از بین خواهد رفت.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، دانشمندان اکنون در تلاشند تاثیرات این شیوه از باران زایی را به واسطه بهینه سازی طول موج پرتوهای لیزری، تمرکز و مدت زمان تابش پرتوها بهبود بخشند، شیوه ای که می تواند ابعاد قطرات آب را به اندازه ای افزایش دهد تا بارش باران آغاز شود.