خودرویی با قابلیت تبدیل به هواپیما

خودروی جدید که طی 15 ثانیه به هواپیما تبدیل می‌شود، رویای رمان های جاسوسی و فیلم‌های علمی- تخیلی را به واقعیت تبدیل کرده و به زودی پرواز می کند.

خودروی جدید، آخرین مدل از خودروهای پرنده‌ای است که قرار است در فرودگاه ها به زمین بنشیند. تقریبا از زمانی که خودرو اختراع شده، در مورد خودروی پرنده نیز صحبت شده و حالا نمونه ساخته شده توسط یک شرکت آمریکایی کوچک، آماده است تا این رویا را به واقعیت تبدیل کند.

مبدل ترافوگیا، هواپیمایی با قابلیت حمل 2 سرنشین است که با فشار یک دکمه تبدیل به خودرو می‌شود. این مدل قرار است ماه آینده پرواز کند و تا یک سال دیگر در نمایشگاه‌ها جای بگیرد.

رییس ترافوگیا، کارل دیتریچ با افتخار می‌گوید: « این خودرو مانند یک مبدل کوچک است. این اولین طرح کامل واقعی است که در آن بال‌ها به طور خودکار جمع می‌شوند و تمام قطعات در یک خودرو جای گرفته‌اند. فقط کافیست بال‌ها باز شوند؛ به همین دلیل تغییر حالت از پرواز به رانندگی 15 ثانیه بیشتر طول نمی‌کشد.»

دیتریچ در مورد اقتصادی بودن این هواپیمای جاده‌ای دلایل بسیاری دارد. آنها قول داده‌اند که خودروی جدید امکان تعاملات درون‌شهری سریع‌تری را فراهم کند، در یک گاراژ معمولی جا شود (که به معنای حذف هزینه آشیانه هواپیماست) و با سوخت بنزین بدون سرب کار کند. با این حال وی مهم‌ترین دلیل هیاهوی این مبدل را در صنایع خودرو‌سازی و هواپیماسازی از قلم انداخت!

با این حال خودرو ترافوگیا بیشتر شبیه چیتی‌چیتی بنگ‌بنگ هستند تا جت‌سونز. این مدل مبدل که در کارگاه کوچک ترافوگیا واقع در ووبرن ماساچوست توسط گروهی از مهندسان جوان تازه‌کار ام.آی.تی و ناسا ساخته شده، از موتوری به قدرت یکصد اسب بخار سود می‌برد که هم چرخ‌ها و هم پروانه هواپیما را به حرکت در می‌آورد. این خودرو دارای چرخ، شتاب‌دهنده و پدال ترمز معمولی است، اما به‌جای استفاده از جعبه دنده مجهز به سیستم انتقال قدرت متغیر پیوسته، cvt است.

درست است که این خودروی پرنده می‌تواند با بال‌های باز و پروانه‌ای گردانش از هر فرودگاهی بلند شود، اما نمی‌تواند از روی جاده‌ها بلند شود. در تمام ایالات‌متحده به جز آلاسکا که جمعیتی بسیار پراکنده دارد، این کار ممنوع است. این هواپیما با مخزن پر از سوخت و در سرعت حدود 115 متر بر ثانیه می‌تواند تا 800 کیلومتر پرواز کند؛ حداقل قرار است که این طور باشد. با این که در آزمون‌ها سرعتش به 90 متر در ثانیه هم رسیده، اما هنوز از زمین بلند نشده است.

این امر دلیل فنی ندارد. بلکه به خاطر قوانین متعدد جاده‌ای و فرودگاهی است که نمی‌دانند این مورد را در چه دسته‌ای جای دهند.

این شرکت تا کنون سفارش 40 هواپیما را دریافت کرده و امیدوار است تا اواسط سال آینده اولین خودروی پرنده را روانه بازار کند. دیتریچ می‌گوید: «اکثر مشتریان ما زوج‌های بازنشسته یا در حال بازنشستگی هستند که خودرویی جالب برای گشتن اطراف کشور می‌خواهند. آن‌ها تمام زندگی‌شان را سخت کار کرده‌اند و حالا می‌توانند یک خودروی پرنده داشته باشند. این فناوری را از وقتی بچه بودند، در فیلم‌ها و تلویزیون به آن‌ها وعده داده بودند. ما حتی در بین مشتریانمان زوجی داریم که خلبانی بلد نیستند، اما به خاطر این خودرو تصمیم گرفته‌اند که یاد بگیرند. آن‌ها پولشان را روی خودرویی گذاشته‌اند که حتی هنوز پرواز نکرده است.»

مبدل ترافوگیا برای آن‌ها دویست‌هزار دلار آب می‌خورد. دیتریچ می‌افزاید:« این قیمت به عنوان یک هواپیما منطقی است؛ اما برای یک خودرو خیلی گران است. ماجرا از همین جا شروع می‌شود. هنوز نمی‌توان یک خودرو پرنده ده‌هزار دلاری ساخت. قرار هم نیست که یک شبه همه چیز تغییر کند، حداقل به این زودی‌ها به تولید انبوه نخواهد رسید! اما در درازمدت قادر خواهیم بود با قیمتی معادل یا نزدیک به خودروهای فعلی و با صرفه‌جویی زمانی به‌مراتب بیشتر، سفر هوایی را برای افراد امکان‌پذیر سازیم. این کار تغییری اساسی در رانندگی و پرواز ایجاد خواهد کرد.»

سالها است که ساخت خودروی پرنده از لحاظ فنی ممکن شده، اما تنها 4 سال است که راه قانونی آن هموار شده است. نیروی هوایی فدرال آمریکا دسته‌ای جدید از هواپیماها را با نام هواپیمای ورزش‌های سبک تصویب کرد. این هواپیماها نسبت به هواپیماهای سنتی، قوانین کمتری دارند و خلبان پس از تنها 20 ساعت آموزش، یعنی نصف دوره آموزش قبلی می‌تواند با آن‌ها پرواز کند.

در همین زمان، پیشرفت‌های صنعت هوانوردی و استفاده از سامانه‌‌های ناوبری جدید که اداره هواپیما را ممکن می‌کند، پرواز را ساده‌تر کرد. آن زمانی که اطاقک خلبان شبیه لوله‌ای پر از دکمه‌های چشمک‌زن و عقربه‌های متعدد بود، گذشت. در عوض با فناوری جدید، اطاقک خلبان فقط کمی با یک خودرو مجلل تفاوت دارد. با استفاده از جی.پی.اس می‌توان هواپیما را هدایت کرد، الگوهای هواشناسی را می‌توان روی یک صفحه رنگی دید و جریان سوخت اتوماتیک، کنترل هواپیما را ساده‌تر کرده است.