فریز شوید و تازه بمانید!

میل به جاودانگی در نهاد انسان همیشه این موجود دو پارا وادار به حرکت کرده. تلاش انسان همواره بر این بوده و لوبا نامش خود را جاودانه کند زیرا می دانسته چه بخواهد و چه نخواهد روزی باید با مرگ روبه رو شود ؛ هر چند از دید پزشکی و زیست شناسی عمر انسان حد و مرز معینی ندارد که تجاوز از آن حد،غیر ممکن باشد. حتی برخی دانشمندان تصریح می کنند عمر انسان محدودیتی ندارد و بشر در آینده می تواند بر مرگ غلبه کند یا مدت درازی آن را به تاخیربیندازد. همین امکان علمی موجب شده دانشمندان شب و روز در تلاش و تحقیق باشند.آزمایش های محققان نشان می دهد مرگ نیز مانند سایر بیماری ها،معلول علل و عوامل طبیعی است که اگر شناخته شوند و از تاثیرآنها جلوگیری شود،می توان مرگ را به تاخیر انداخت. به این ترتیب این امیدواری وجود دارد که روزی دانشمندان علل مرگ را یافته و درصدد رفع آن برآیند،همان طور که در میان موجودات زنده مختلف می توان موجوداتی یافت که عمری طولانی دارند ؛ مثلا درختان طویل العمری وجود دارند که قدیمی ترین موجودات روی زمین هستند و عمر بعضی از آنها از 5 هزار سال هم تجاوز می کند؛ یعنی در حد عمر هرم بزرگ جیزه. در میان حیوانات نیز،مسن ترین حیوان زنده،نوعی لاک پشت است که 177سال عمر دارد. وجود این گونه موجودات استنثائی دلالت بر این دارد که عمر حد و مرز مشخصی ندارد. درست است که اکثر انسان ها قبل از صد سالگی می میرند اما مانوس بودن ما به این مدت،دلیل بر این نیست که تجاوز از صد سال امکان ندارد زیرا افراد زیادی دیده شده اند که بیشتر از صد سال زندگی کرده اند. به هر حال از دیدگاه زیست شناسی،پیری یک عارضه غیر قابل جلوگیری نیست بلکه یک نوع بیماری قابل علاج است.

هر چه علم پیش می رود،امیدواری انسان برای یافتن نتیجه بیشتر می شود. پژوهشگران شاخه کریونیک (cryonics)،بابررسی دماهای خیلی پایین تر از نقطه انجماد آب، به این فکر افتاده اند اگر راه حل طول عمر یا حتی درمان بیماری را نمی دانند،شاید بتوانند با نگه داشتن انسان در دمای پایین،او را امیدوار کنند در آینده ای دور یا نزدیک پس از به نتیجه رسیدن تحقیقات پزشکی،او را از حالت انجماد خارج و درمان کنند یا طول عمر بیشتری به او ببخشند. این ایده ابتدایی،مورد توجه بسیاری از مردم قرار گرفته،طوری که کریونیک جایگاهی همچون روش های سنتی مقابله با بیماران رو به مرگ پیدا کرده است. اما آیا واقعا انسان ها می توانند برای آینده منجمد شوند؟ واقعیت این است که انسان می تواند در نیتروژن مایع منجمد شود. به این افراد منجمد هم کریونات گفته می شود اما اینکه کریونات ها بعد از انجماد و بازگشت به دمای طبیعی دوباره مانند گذشته فعالیت های حیاتی را ادامه دهند،همچنان یک آرزو است. البته آنچه مسلم است در مورد سایر موجوات شواهدی از برگشت به زندگی وجود دارد؛برای مثال ارگانیسمی که در تونلی در قطب جنوب کشف شد و بعد از 3 هزار و 200سال در آزمایشگاه زنده شد. این باکتری فریز شده می تواند روش های جدید از کرویونیک را نشان دهد. وجود میکروار گانیسم ها در این محیط نامطلوب هم نشانگر این است که ممکن است روزی زندگی های مشابهی در سیاره مشتری یا ماه یا عمق اقیانوس کشف شود.

روش کار
 روش کار به این ترتیب است که شما در شرکتی که این کار را انجام می دهد،ثبت نام می کنید. بعد از آن،وقتی بیمار شدید و در بیمارستان به نوعی منتظر مرگ بودید،فردی به شرکت تماس می گیرد و آنها تیمی از پزشکان را به بیمارستان اعزام می کنند و به محض اینکه مردید،پزشکان کریو وارد عمل می شوند. تعجب می کنید؛اگر شما مرده اید،چگونه به دنیا بازگردانده خواهید شد؟اینجا مفهومی به نام ایست قلبی وجود دارد. ایست قلبی با مرگ مغزی متفاوت است. پیش از مرگ مغزی هنوز در حال فعالیت هستند اما این سلول های مغزی در اثر ایستادن قلب ونرسیدن اکسیژن،خیلی زود می میرند.پزشکان کریوودانشمندان روی ابقای عملکرد سلول های مغز کار می کنند.اولین کاری که آنها انجام می دهند،ایجاد ارتباط مغز شما با ماشینی است که اکسیژن و خون لازم را تامین می کند.

این پزشکان سعی می کنند مغز را تا آنجا که امکان دارد زنده نگه دارند.آنها همچنین هپارین در جریان خون تزریق می کنند تا خون در بدن لخته نشود،سپس بدن بسته بندی شده و برای سرد شدن در یخ قرار می گیرد و به امکانات کریونیک مجهز می شود. قدم بعدی،پوشاندن سلول های بدن در یک محفظه مخصوص است این برای جلوگیری از نابود شدن سلول در زمان منجمد کردن است. آنها هپارین را وارد جریان خون شما می کنند،به این ترتیب سلول ها محافظت می شوند.ممکن است بگویید به این ترتیب سلول ها دیگر کار نخواهند کرد اما دانشمندان،موفقیت هایی در این زمینه به دست آورده اند. امروزه برخی جنین های حیوانات که منجمد شده اند،دوباره به زندگی برگشته اند.هر چند این موفقیت هنوز درباره انسان به دست نیامده است. حالا سلول ها محافظت می شوند و در بدن در یخ خشک برای سردشدن تا دمای منفی 85 درجه سانتی گراد قرار می گیرد،سپس آن را در مکانی قرار می دهند تا نیتروژن مایع دمای آن را به منفی 195درجه سانتی گراد برساند.

مواد لازم برای برگشت به زندگی
 برای برگشت به زندگی دانشمندان دست کم باید سه چیز را بدانند؛اول اینکه بفهمند چگونه یک انسان کامل را گرم کنند به طوری که به سلول ها آسیبی نرسد. آنها همچنین باید بفهمند چگونه بربدنی که به طور تکنیکی مرده،فرایندی عکس فرایند مردن را اجرا کنند،ضمن آنکه باید هرگونه آسیب سلولی که منجر به مرگ شده را هم اصلاح کنند. در نهایت آنها باید معین کرده باشند که چگونه چیزی را که باعث مرگ آنها شده درمان کنند.

هزینه انجماد
 آنچه به نظر می رسد این است که این پروژه افق بسیار دوری دارد. ضمن آنکه کار بسیار پرهزینه ای است. در حال حاضر انجماد انسان حدود 150 هزار دلار هزینه دارد. تاکنون در دنیا 60نفرمنجمد شده اند و بیش از 600نفر مبلغ لازم برای منجمد شدن در صورت مرگ را پرداخت کرده اند.کی می داند؟ممکن است صد سال بعد همین افراد دوباره بتوانند راه بروند و حرف بزنند.هر چند پژوهشگران و پزشکان زیادی این کار را کاملا غیر منطقی می دانند و معتقدند هیچ دلیل منطقی برای اتمام آگاهانه زندگی به امید زندگی در آینده وجود ندارد.

واقعیت های نهفته
 در میان تردیدها وابهام های موجود،مساله آسیب رسیدن به سلول های بدن در زمانی که کریستال های یخ تمامی بدن را فرا می گیرد،بعد گسترده ای دارد. بنابراین کریونیک به فریبی هولناک شهرت پیدا کرد.بحث رسانه ها بر سر تعلیق ستاره مشهور بیسبال،یعنی تدویلیامز در سال 2002 نشان می دهد با گذشت چند دهه،هنوز هم افکار عمومی نسبت به مساله کریونیک تغییر نکرده است.
با وجود تمام تصورات و شکست های اولیه،انجمن کریونیک همچنان به فعالیت خود ادامه می دهد و حتی در میان اعضای آن می توان چندین دانشمند و اندیشمند را یافت. قرار دادهای تعلیق وضعیت بهتری به خود گرفته و تزریق ماده محافظ بافت های سلولی پیش از انجماد و به منظور جلوگیری از تشکیل کریستال های یخ،به حالت استاندارد درآمده است.

نویسنده :نسرین خسروشاهی

منبع:دانستنیها شماره 16