ابر ماژلانی کوچک

دریانورد پرتغال فرناند ماژلان زمان زیادی را برای بررسی و مطالعه آسمان نیمکره جنوبی زمین صرف کرده است. نتیجه این بررسی ها یافتن دو توده مه آلود، بود که با چشم غیر مسلح به راحتی قابل رویت است و امروزه منجمان آماتور، این دو ابر را به افتخار کاشفان اولیه اش، ابرهای ماژلانی می نامند. این توده ها در واقع کهکشانهای کوتوله و نامنظمی هستند که به عنوان قمرهای کهکشانی، کهکشان راه شیری نیز به حساب می آیند. ابر ماژلانی کوچک حدود 15 هزار سال نوری از ما فاصله دارد و در راستای صورت فلکی توکان(از نیمکره جنوبی قابل رویت است) دیده می شود و از هزاران ستاره کوچک و بزرگ تشکیل می شود. قمر کهکشانی دیگری که برای رسیدن به آن باید 210 هزار سال نوری از منظومه خورشیدیمان فاصله بگیریم، چیزی نیست جز ابر ماژلانی بزرگ. تصویر بالا علاوه بر این دو جرم، دو خوشه کروی درخشان آسمان را هم نشان می دهد . خوشه کروی سمت راست و پایین تصویر  NGC 362 و 47 توکان  که بسیار درخشان تر در گوشه سمت چپ تصویر خودنمایی می کند. خوشه کروی 47 توکان 13 هزار سال نوری از ما فاصله دارد و در سمت چپ ابر ماژلانی بزرگ واقع شده است.